Σάββατο 26 Μαΐου 2012

Αφιέρωμα στο Άλογο

Το άλογο στη Φύση, στην Ιστορία, στην Τέχνη


Ο Γάλλος ζωολόγος Μπυφόν αναφέρει πως "το άλογο είναι η ωραιότερη κατάκτηση του ανθρώπου", καταδεικνύοντας μ' αυτόν τον τρόπο την ιδιαίτερη και πολυδιάστατη σχέση του ανθρώπου με το άλογο. Σχέση, που κορυφαίο σύμβολό της, για μας τους Έλληνες, είναι οι Κένταυροι της μυθολογίας μας.

Όλοι οι λαμπροί πολιτισμοί στηρίχθηκαν στο άλογο για την πρόοδο και την εξέλιξή τους. Αξιοσημείωτο είναι δε, πως διαχρονικά η κατοχή ενός δυνατού και καλογυμνασμένου αλόγου αποτελούσε δείγμα κοινωνικής ισχύος και προβολής, εξ ανάγκης λοιπόν βασιλείς, στρατηγοί και άλλοι πολλοί άρχοντες όφειλαν να είναι καλοί ιππείς.   

Η σχέση του αλόγου με τον άνθρωπο υπήρξε μοναδική. Το άλογο ήταν και φίλος και σύντροφος του ανθρώπου, τον σήκωνε πιο ψηλά από τους πεζούς συνανθρώπους του και του έδινε δύναμη και ταχύτητα. Όργωνε τα χωράφια του και μετέφερε τη συγκομιδή και άλλα αγαθά, καθώς επίσης ταξιδιώτες και πολεμιστές στις μάχες και εξερευνητές σε άγνωστες χώρες. Χρησιμοποιήθηκε για κυνήγι και αργότερα για φύλαξη κοπαδιών, βοοειδών. Ήταν ο πιστός σύμμαχος σε αγώνες και  προσέφερε ψυχαγωγία  σε αγώνες ιππασίας.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, πως αθάνατα άλογα, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, διέθεταν οι θεοί Ποσειδώνας, Ήρα, Αθηνά και Άρης.

Ο πιο αγαπητός ήρωας της μυθολογίας μας, ο Ηρακλής, ανέλαβε να αιχμαλωτίσει τα άλογα του Διομήδη, με τον όγδοο άθλο που του ανέθεσε ο Ευρυσθέας. Τα άλογα αυτά ήταν ανθρωποφάγα και διέθεταν χάλκινους σιαγόνες. Ήταν συνεχώς δεμένα με σιδερένιες αλυσίδες. Ο Διομήδης τους έριχνε για τροφή κάθε άτυχο ξένο που περνούσε στην ακτή του βασιλείου του.



  Το άλογο κατέλαβε ιδιαίτερη θέση στο χώρο της τέχνης. Από τις βραχογραφίες του σπηλαίου Λασκό στη Γαλλία μέχρι τα αριστουργήματα των αετωμάτων του Παρθενώνα, από τα γλυπτά των τάφων της κινεζικής δυναστείας των Τανγκ μέχρι τα σχέδια του Λεονάρντο ντα Βίντσι, από τα έπη του Ομήρου έως και τη σύγχρονη λογοτεχνία, το άλογο ενέπνευσε καλλιτέχνες  όλων των εποχών. 
Ακόμα και σήμερα οι ωραιότεροι αδριάντες θεωρούνται εκείνοι των έφιππων που στολίζουν τις κυριότερες πλατείες των πόλεων.

Φέτος στην ιστορία μας μάθαμε για το μεγαλείο του οράματος του Μ. Αλεξάνδρου. Το ονομαστό του άλογο ο  Βουκεφάλας, τον μετέφερε μέχρι την Ινδία.


Αποφασίσαμε να ξετυλίξουμε λοιπόν το νήμα του χρόνου και να μελετήσουμε το ζώο αυτό από την εξημέρωσή του ως τις μέρες μας. Μιλήσαμε για την εξημέρωσή του, τη θέση του στη ζωή των ανθρώπων κατά τη διάρκεια των αιώνων. Διαβάσαμε το βιβλίο "Το σπήλαιο του Λασκό" που περιέγραφε τις βραχογραφίες των προσφιλών μας ζώων από τον Homo Sapiens.
Μάθαμε για την εξημέρωσή του και πώς τα χρησιμοποίησαν πολλοί πολιτισμοί από την προϊστορία μέχρι το Μεσαίωνα, όπως οι Έλληνες, οι Ασσύριοι, οι Βαβυλώνιοι, οι Πέρσες, οι Εβραίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Ρωμαίοι και οι Άραβες.




Ακόμα και στην ελληνική λαϊκή συνείδηση  το άλογο συνδέεται με ιδιαίτερα χαρίσματα και πλήθος από δοξασίες. Όπως για παράδειγμα αν χλιμιντρίζει στον ύπνο του το άλογο θα πεθάνει τ΄αφεντικό του, ή ανάλογα με το χλιμίντρισμα προαναγγέλει και τη μεταβολή του καιρού. Οι Έλληνες ονομάζουν τα άλογά τους "Ντορή", "Ψαρρή", "Καρά", "Ρούσο" ανάλογα με το χρώμα του τριχώματός τους. Στα μεσαιωνικά, ακριτικά ποιήματα κυριαρχούν τα ονόματα "Γρίβας", "Μαύρος" και "Πέπανος".

 Ιδιαίτερη αγάπη έχει ακόμη ο λαός μας, στον Άγιο Γεώργιο και στον Άγιο Δημήτριο, οι οποίοι απεικονίζονται  αγιογραφικά ,ο μεν πρώτος να σκοτώνει ένα δράκο,  ο δε δεύτερος να σκοτώνει έναν ειδωλολάτρη, το Λυαίο.

Πολλά είναι και τα κλέφτικά τραγούδια που κάνουν αναφορά σε άλογα με την έννοια του πιστότερου συντρόφου του πολεμιστή που δεν τον εγκαταλείπει ακόμα και τραυματισμένο προτρέποντάς τον μάλιστα να καβαλικέψει και πάλι για να συνεχίσουν. Χαρακτηριστικό είναι το λυρικό δημοτικό τραγούδι του λαβωμένου ήρωα προς το αγαπημένο του άλογο:

Δεν μπορώ, καημένε γρίβα
γιατί μ' έχουν λαβωμένο
στην καρδιά πετυχημένο.
Σύρε σκάψε με τα νύχια,
με τ' αργυροπέταλά σου,
τράβηξέ με με τα δόντια,
ρίξε με μέσα στο χώμα.
Έπαρε και τ' άρματά μου,
δώσε τα στα γονικά μου.
Έπαρε και το μαντήλι,
το χρυσό μου δαχτυλίδι,
να το δώσεις της καλής μου,
να με κλαίει, όταν τα βλέπει.




ΤΙ ΖΗΤΑ ΤΟ ΑΛΟΓΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΦΕΝΤΗ ΤΟΥ

"Άκουσε, αφέντη μου, την θερμή παράκλησή μου. Τάιζέ με και πότιζέ με καλά. Αφού εργασθώ και κοπιάσω όλη την μέρα, να έχω το βράδυ καταφύγιο και ανάπαυση σε καθαρό στάβλο. Να μου μιλάς ήμερα, για να κάμω ό,τι θέλεις, διότι ο καλός λόγος είναι καλύτερος από τα χαλινάρια και από το καμτσίκι. Να με χαϊδεύεις για να με μάθεις να εργάζομαι πάντα με ευχαρίστηση, πρόθυμα. Να μη με κτυπάς στον ανήφορο και να μη μου σέρνεις το χαλινάρι στον κατήφορο. Αν τύχει να μην καταλάβω αμέσως τι θέλεις να μην αρπάζεις το καμτσίκι, αλλά να εξετάζεις πρώτα την αιτία, μήπως είναι μπερδεμένο το χαλινάρι ή πληγώνει το στόμα μου το σίδερο. Μη μου κόβεις την ουρά μου, γιατί μ' αυτή διώχνω τις μύγες που με τσιμπούν και με τυραννούν. Όταν γεράσω και είμαι άρρωστο και δεν μπορώ πλέον να δουλέψω, μη με αφήνεις να πεθάνω από την πείνα. Καλύτερα σκότωσέ με για να μην υποφέρω ανώφελα. Συγχώρεσέ με, αφέντη μου, που σου κάμω αυτή την παράκληση, στο όνομα εκείνου, που και Εκείνος γεννήθηκε μέσα σ' ένα στάβλο".



 Όλα αυτά τα καταλάβαμε ακόμα καλύτερα, όταν επισκεφτήκαμε με τις δασκάλες μας τον Ιππικό Όμιλο. Εκεί ξεναγηθήκαμε στο ιπποφορβείο, μάθαμε για τις συνήθειες των αλόγων, τη διατροφή τους. Είδαμε και πώς πεταλώνεται ένα άλογο! Η εκπαιδεύτριά μας, μας είπε πως ακόμα κι όταν γεράσουν τα άλογα εξακολουθούν να τα φροντίζουν και να τα περιποιούνται.  Φυσικά, κάναμε βόλτα με άμαξα, αλλά και ιππασία μαζί με τους εκπαιδευτές μας!  




Μόλις φτάσαμε στον Ιππικό Όμιλο είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αγώνες από παιδιά της ηλικίας μας που έκαναν ιππασία.





Η εκπαιδεύτριά μας, μας ξεναγεί στο χώρο...

Αναμνήσεις από μια άλλη εποχή!

 


Από την ενασχόλησή μας με το άλογο όλο αυτό το διάστημα, δεν θα μπορούσε να λείπει η ποίηση.
Στο σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να ακούσετε το αριστουργηματικό ποίημα του Κωνσταντίνου Καβάφη, "Τα άλογα του Αχιλλέως".

 Τα άλογα του Αχιλλέως



Τον Πάτροκλο σαν είδαν σκοτωμένο,
που ήταν τόσο ανδρείος, και δυνατός, και νέος,
άρχισαν τ' άλογα να κλαίνε του Αχιλλέως·
η φύσις των η αθάνατη αγανακτούσε


για του θανάτου αυτό το έργον που θωρούσε.
Τίναζαν τα κεφάλια των και τες μακρυές χαίτες κουνούσαν,
την γη χτυπούσαν με τα πόδια, και θρηνούσαν
τον Πάτροκλο που ενοιώθανε άψυχο -αφανισμένο-
μιά σάρκα τώρα ποταπή -το πνεύμα του χαμένο-
ανυπεράσπιστο -χωρίς πνοή-
εις το μεγάλο Τίποτε επιστραμένο απ' την ζωή.


Τα δάκρυα είδε ο Ζεύς των αθανάτων
αλόγων και λυπήθη. «Στου Πηλέως τον γάμο»
είπε «δεν έπρεπ' έτσι άσκεπτα να κάμω·
καλύτερα να μην σας δίναμε άλογά μου
δυστυχισμένα! Τι γυρεύατ' εκεί χάμου

στην άθλια ανθρωπότητα πούναι το παίγνιον της μοίρας.
Σεις που ουδέ ο θάνατος φυλάγει, ουδέ το γήρας
πρόσκαιρες συμφορές σας τυραννούν. Στα βάσανά των
σας έμπλεξαν οι άνθρωποι». -Όμως τα δάκρυά των
για του θανάτου την παντοτεινή
την συμφοράν εχύνανε τα δυό τα ζώα τα ευγενή.







Κωνσταντίνος Π. Καβάφης




Τρίτη 15 Μαΐου 2012

Στην Αρχαία Αγορά της Αθήνας

Με την εκπαιδευτική εκδρομή στην Αρχαία Αγορά ολοκληρώσαμε τον κύκλο των επισκέψεων που αφορούσαν στη φετινή μας ιστορία.

Η λέξη "αγορά" είναι από τις πιο σημαντικές λέξεις της Ελληνικής σε διαχρονικό επίπεδο. Είναι παράγωγο του ρήματος αγείρω, "συναθροίζω, συγκεντρώνω", επομένως σημαίνει τον τόπο της συνάντησης, συνάθροισης του λαού.

Η είσοδός μας προς αυτήν  έγινε από την οδό των Παναθηναίων.

Η Αρχαία Αγορά βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της Ακρόπολης .Ήταν το κέντρο της αστικής ζωής, μια μικρή πολιτεία μέσα στη μεγάλη, καθώς εδώ έφταναν όσοι είχαν να αγοράσουν ή να πουλήσουν κάτι, έμποροι, γεωργοί, τεχνίτες και δούλοι. Οι πελάτες κυκλοφορούσαν, ρωτούσαν, παζάρευαν και φιλονικούσαν. Φωνές, φιλονικίες, θεάματα και ακροβατικά συμπλήρωναν την εικόνα. Εδώ οι πολίτες μπορούσαν να ενημερωθούν, να ασκήσουν κριτική στην κυβέρνηση και να συζητήσουν για όσα θέματα τους απασχολούσαν.

Η αγορά στην αρχαία Αθήνα ήταν το εμπορικό, πολιτικό, φιλοσοφικό, πολιτιστικό και
θρησκευτικό κέντρο. Τα ευρήματα δείχνουν ότι χρησιμοποιήθηκε σε όλες τις ιστορικές περιόδους απο τους κλασικούς χρόνους μέχρι τον  11ο αιώνα.  Η Αγορά, λοιπόν,  ήταν το μεγάλο Σχολείο στην αρχαία Αθήνα ,καθώς ο κάθε νέος μπορούσε να μάθει πολλά πράγματα παρακολουθώντας συζητήσεις . Καθώς δεν υπήρχαν ανώτερα σχολεία, ο τόπος αυτός - όπως και άλλα μέρη της πόλης φυσικά- έμοιαζε με σχολείο, όπου μορφωμένοι άνθρωποι συζητούσαν για διάφορα θέματα.

Εκεί προτιμούσε να συχνάζει ο Σωκράτης,γιατί πίστευε ότι είχε πολλά να μάθει κοντά σ'  αυτόν τον πολύβουο κόσμο. Ασκούσε τη "μαιευτική" του μέθοδο  στο υποδηματοποιείο του φίλου του,  Σίμωνα  και σε ενα ράφτη εγκατεστημένο στην άκρη της  Αγοράς.

Αυτή είναι και η βασική διαφορά με τον όρο "αγορά" , όπως τον χρησιμοποιούμε σήμερα, όπου πια, ναι μεν συγκεντρώνεται ο κόσμος για να αγοράσει πράγματα ή να συναντηθεί με την παρέα του, αλλά δεν αγορεύει δημόσια.  Δεν μπορούμε δηλαδή να παρομοιάσουμε τη σημερινή αγορά με "σχολείο" για το λαό.


Από την άλλη μεριά, ακόμα κι εκείνη την εποχή, οι ανάγκες του κόσμου εμφανίζουν ομοιότητες με τη σημερινή. 
  Φέραμε στο νου μας πως, τελικά όλοι οι άνθρωποι, σε όλες τις εποχές έχουν πάνω- κάτω τις ίδιες συνήθειες.΄Ίσως να αλλάζουν τα ρούχα ή τα παπούτσια που φοράμε, τα μεταφορικά μέσα που χρησιμοποιούμε, αλλά οι εργασίες, οι  έννοιες οι σκοτούρες και οι   ασχολίες μας παραμένουν ίδιες κι απαράλλαχτες εδώ και αιώνες...



Στο Ωδείο του Αγρίππα διεξάγονταν μουσικοί αγώνες. Επίσης, όσοι ξένοι επισκέπτονταν την Αθήνα συνήθιζαν να διδάσκουν σε αυτό.




Στο  Ωδείο του Αγρίππα με φόντο τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης




Περίπατος στους δρόμους της Αγοράς...εκεί που κάποτε χτυπούσε η καρδιά της πόλης...



Τώρα κατευθυνόμαστε προς το ναό του Ηφαίστου, ένα από τα πιο γνώριμα κτίρια της Αρχαίας Αγοράς...  Είναι γνωστός και ως Θησείο και είναι ο καλύτερα σωζόμενος αρχαίος ελληνικός ναός.



Ανηφορίζοντας για λίγο στο μονοπάτι...



...φτάνουμε ακριβώς μπροστά από το ναό και θαυμάζουμε τη θέα προς την Αγορά!




Συγκέντρωση στη Στοά του Αττάλου, η οποία ήταν δωρεά του βασιλιά της Περγάμου, Αττάλου Β'.

Η στοά αναστηλώθηκε πλήρως στο διάστημα 1953-1956  για να στεγάσει το Μουσείο της Αρχαίας Αγοράς.






 Μέσα στο Μουσείο θαυμάσαμε τα ευρήματα της εποχής...


 

Μετά τέλος της ξενάγησης γευματίσαμε στον περίβολο της εκκλησίας του Αγίου Φιλίππου που βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την είσοδο της Αρχαίας Αγοράς.









Σάββατο 12 Μαΐου 2012

Για τη Γιορτή της Μητέρας



Η μάνα μου
Η μάνα μου φοράει τσεμπέρι
σαν τις μανάδες τις παλιές.
Παίρνει την Παναγιά απ' το χέρι
και τρέχουνε στις γειτονιές
και σμίγουνε με τον κοσμάκη
που λέει το ψωμί ψωμάκι.

Κι όταν γυρνάνε κούτσα κούτσα
σαν δυο σκιές μες στη βραδιά
με τα φτωχόρουχά τους λούτσα
από βροχή και λασπουριά
δεν ξέρω να τις ξεχωρίσω
ποιανής το χέρι να φιλήσω.


Λευτέρης Παπαδόπουλος




ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ


Χάρτινα λουλούδια σε ανθοδέσμη

Υλικά που θα χρειαστείτε: 
  • φίλτρα καφέ 
  • ψεκαστήρι 
  • ξύλινα καλαμάκια 
  • σύρμα χειροτεχνίας 
  • μαρκαδόρους 
  • διάφορες χρωματιστές κορδέλες 
  • άρωμα 

Με τους μαρκαδόρους χρωματίζουμε χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο επάνω στα φίλτρα. Βάζουμε όσους και όποιους συνδυασμούς χρωμάτων θέλουμε, χωρίς να ανησυχούμε για το αποτέλεσμα. Στη συνέχεια τοποθετούμε τα φίλτρα όπως βλέπετε στη φωτογραφία και τα ψεκάζουμε πολύ καλά με νερό. Επειδή τα χρώματα των μαρκαδόρων θα "τρέξουν", πριν τα καταβρέξουμε καλό είναι να έχουν τοποθετηθεί σε επιφάνεια που μπορεί να καθαριστεί εύκολα.


Αν αφήσετε τα υγρά φίλτρα σε μέρος που έχει αεράκι θα στεγνώσουν γρήγορα. Προτού προχωρήσετε στη σύνθεση πάντως, βεβαιωθείτε ότι είναι εντελώς στεγνά. 


 Κατόπιν, παίρνουμε το καλαμάκι, τρυπάμε το κάτω μέρος του φίλτρου με τη μύτη του και αρχίζουμε να τυλίγουμε γύρω από τη βάση του το σύρμα χειροτεχνίας, όπως ακριβώς φαίνεται στη φωτογραφία.




Ενώνουμε τα λουλουδάκια μας σε τριάδες και τα στερεώνουμε στη μέση με σύρμα χειροτεχνίας. Φυσικά τα στολίζουμε με χρωματιστές κορδέλες.








Τέλος ψεκάζουμε με άρωμα και η ανθοδέσμη για τη μαμά είναι έτοιμη! Τα λουλούδια σας θα μυρίζουν για αρκετές μέρες!





Καλή επιτυχία!




Τρίτη 3 Απριλίου 2012

Τα δικαιώματα των παιδιών

Ο κόσμος δεν μας προσφέρθηκε απ' τους γονείς μας

μας τον δάνεισαν τα παιδιά μας

Αφρικανική παροιμία


Στην ενότητα του βιβλίου μας "'Ολοι διαφορετικοί , όλοι ίδιοι" διαπιστώσαμε πως αυτό που
είναι δεδομένο και σίγουρο για τα παιδιά της ηλικίας μας, όπως το δικαίωμα στη μόρφωση, στην ξεγνοιασιά, στο παιχνίδι, στη στοργή δεν είναι καθόλου αυτονόητο για άλλα παιδιά του κόσμου. Στη διεύθυνση που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες πληροφορίες για τη Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού.

Στις αφίσες που δημιουργήσαμε,  προσπαθήσαμε να δώσουμε το δικό μας μήνυμα για την προτασία των δικιωμάτων των συνομηλίκων μας σε όλο τον κόσμο, με την ελπίδα ότι θα έρθει κάποτε μια μέρα που δεν θα χρειάζονται συμβάσεις και νόμοι για να θυμίζουν στους μεγάλους ότι








ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
Τα παιδιά σου δεν είναι παιδιά σου
Είναι οι γιοι και οι κόρες της λαχτάρας της Ζωής για τη Ζωή.
Δημιουργούνται διαμέσου εσένα, αλλά όχι από σένα
Κι αν και βρίσκονται μαζί σου, δε σου ανήκουν.

Μπορείς να τους δώσεις την αγάπη σου, αλλά όχι τις σκέψεις σου
Αφού ιδέες έχουν δικές τους.
Μπορείς να δίνεις μια στέγη στο σώμα τους, αλλά όχι και στις ψυχές τους
Αφού οι ψυχές τους κατοικούν στο σπίτι του αύριο
που εσύ δεν πρόκειται να επισκεφτείς ούτε και στα όνειρά σου.
Μπορείς να προσπαθήσεις να τους μοιάσεις
αλλά μη γυρέψεις να τα κάνεις σαν εσένα
Αφού η ζωή δεν πάει προς τα πίσω ούτε ακολουθεί στο δρόμο του το χτες...

Χαλίλ Γκιμπράν


Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Ιερός Βράχος

Η μέρα που όλοι περιμέναμε ... Η επίσκεψη στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης έφερε μπροστά στα μάτια μας όλη τη φετινή μας ιστορία... τους Αθηναίους πολίτες, τη δημοκρατία, τον Περικλή, τη Μύρτιδα...Πριν ανέβουμε στον Παρθενώνα κοιτάξαμε από ψηλά τη σύγχρονη Αθήνα μας με τα αμέτρητα κτίρια, κλείσαμε τα μάτια και φανταστήκαμε για λίγο ότι ζούμε στην αρχαία Αθήνα...Αυτό είναι το καλό με τη φαντασία, σε πάει όπου θες, όποτε θες και δε στοιχίζει τίποτα! Βέβαια βοήθησε και ο χώρος!


Αρχίζουμε την ανάβαση...

Οι καταπληκτικές ξεναγοί μας, αρχίζουν να ξετυλίγουν το νήμα της ιστορίας μας με θέα στο Ηρώδειο...




Τα μεγαλειώδη Προπύλαια, έργο του Μνησικλή.





"Σε τούτα δώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει
μηδέ αλυσίδα στου ρωμιού και στ' αγεριού το πόδι..."

Γιάννης Ρίτσος

«Εδώ το φως». Δεκαοχτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας, 1973.




Ο ναός της Απτέρου Νίκης.

Καρυάτιδες (Πολέμης Ιωάννης)

Μπροστά στις Καρυάτιδες, τις μαρμαρένιες κόρες,
σταθήκαμε θαυμάζοντας κι οι δυο μας ώρες κι ώρες.
Ακίνητα τα μάτια σου έδειχναν κάποια λύπη
για κείνη που μας έκλεψαν κι από τις άλλες λείπει,
στη ξενιτιά, στην σκοτεινιά, στα πέρατα του κόσμου.
Μα εγώ τις έβρισκα σωστές, όλες σωστές εμπρός μου
κι έλεγα πως θα γύρισε κι εκείνη από τα ξένα
γιατί μετρούσα, αγάπη μου, μαζί μ' αυτές και σένα.




Τετάρτη 14 Μαρτίου 2012

Έλεγχοι Β΄ Τριμήνου 2012

Την Τετάρτη 21 Μαρτίου 2012, στις 16:15
 θα δοθούν οι Έλεγχοι του Β΄ Τριμήνου 
και θα γίνει ενημέρωση των γονέων σχετικά 
με την πρόοδο και τη διαγωγή των 
μαθητών/τριών του σχολείου μας.

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Μερικές από τις όμορφες αναμνήσεις από την  επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο!

Θυμηθήκαμε και την περσινή μας ιστορία. Τα κυκλαδικά ειδώλια, τη χρυσή συλλογή των Μυκηνών.

Να και οι μυκηναϊκές τοιχογραφίες!

Την αναγνωρίζετε; Είναι η προσωπίδα του Αγαμέμνονα!

Εδώ θαυμάσαμε τον αττικό γεωμετρικό αμφορέα. Το εντυπωσιακό αυτό αγγείο βρέθηκε στον τάφο μιας γυναίκας στο νεκροταφείο του Κεραμεικού.


"Ο λαός μας, διασκορπισμένος σ' ένα δύσκολο τόπο, δημιούργησε έναν μοναδικό, έναν οικουμενικό πολιτισμό και έμαθε πάντα να δίνει καλλιτεχνική έκφραση στα αγωνιώδη ερωτήματα του ανθρώπου σχετικά με το νόημα της ύπαρξης, τη μοίρα, τα αισθήματα, τη φύση, το θείο, τη ζωή και το θάνατο".

Ραντεβού στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης!
  

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2012

Πώς και τι…

Θεωρούμε απαραίτητο στο πλαίσιο του διαμοιρασμού της γνώσης και της πληροφορίας, να εξηγήσουμε τι ακριβώς κάναμε, τι προβλήματα αντιμετωπίσαμε και πώς τελικά ολοκληρώσαμε την αναπαράσταση των δύο μαχών. Του Μαραθώνα και  των Θερμοπυλών. Χρησιμοποιήσαμε τα εργαλεία που μας παρέχουν οι Νέες Τεχνολογίες και για να τα φτιάξουμε αλλά και για να τα παρουσιάσουμε………αν σας ενδιαφέρει λοιπόν, παρακολουθήστε το…

Κυριακή 4 Μαρτίου 2012

Θερμοπύλες 480 π.Χ

Η Μάχη των Θερμοπυλών είναι από τα πιο σημαντικά κεφάλαια της ιστορίας της πατρίδας μας, παρά το γεγονός ότι η έκβασή της δεν ήταν νικηφόρα για τους Έλληνες. Σε μας, τους μαθητές της Δ τάξης, προκάλεσε μεγάλο θαυμασμό και συγκίνηση η γενναιότητα, η αυτοθυσία και η υπακοή στην πατρίδα των Ελλήνων που βρέθηκαν στο πεδίο της μάχης. Αντίθετα συναισθήματα προκλήθηκαν από την προδοσία του Εφιάλτη. Τη μεγάλη αυτή μάχη προσπαθήσαμε να αναβιώσουμε και να την παρουσιάσουμε στο βίντεο που ακολουθεί.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Η μάχη του Μαραθώνα


 Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ- 490 π. Χ

Παράσταση της μάχης σε μελανόμορφη λήκυθο.
Χρονολογείται τη δεκαετία 490-480 π.Χ.
Στο βίντεο που θα παρακολουθήσετε, προσπαθήσαμε να αναπαραστήσουμε  την εφαρμογή του πολεμικού σχεδιασμού του Μιλτιάδη που οδήγησε στη λαμπρή νίκη των Αθηναίων και Πλαταιέων , στη μάχη του Μαραθώνα εναντίον των Περσών. Επιλέξαμε αυτό το μάθημα επειδή ο Μαραθώνας  βρίσκεται πολύ κοντά στον τόπο μας και οφείλουμε να γνωρίζουμε την ιστορία του. Το επιλέξαμε όμως και για έναν άλλο λόγο: επειδή η αντίσταση των Ελλήνων κατά των Περσών άλλαξε, στην κυριολεξία, την πορεία ολόκληρης της Ευρώπης. Για εμάς, τους σημερινούς μαθητές αυτό σημαίνει πολλά, αφού το ιδανικό της ελευθερίας των αρχαίων προγόνων μας, νίκησε τη δύναμη των όπλων και της λογικής, αν μάλιστα λάβουμε υπόψη τη στρατιωτική υπεροχή των Περσών.
Έτσι λοιπόν, χρησιμοποιήσαμε στρατιωτικές φιγούρες   από το διαδίκτυο, τις οποίες πλαστικοποιήσαμε, μερικά χαρτόνια κανσόν και να 'μαστε... έτοιμοι για μάχη!!!


Αναγνωρίζετε αυτήν την παραλία; Ναι, δεν κάνετε λάθος, είναι η παραλία του Σχινιά, όπου 2.500 χρόνια πριν, το 490 π.Χ.,  κατέφτασε ο περσικός στόλος με σκοπό να κατακτήσει την Ελλάδα και στη συνέχεια ολόκληρη την Ευρώπη. Στο βάθος απλώνεται η πεδιάδα του Μαραθώνα...


Ξέρετε από πού πήρε το όνομά του ο Μαραθώνας; Από τα  μάραθα που υπήρχαν στην περιοχή! Σε αυτή την πεδιάδα όμως με τα μάραθα έμελλε και να αναδειχθεί η στρατιωτική  ευφυία του Μιλτιάδη, η ανδρεία των Ελλήνων πολεμιστών και να συντριβεί  η περσική αλλαζονεία.

Στη μάχη του Μαραθώνα οφείλουμε ακόμα και τη λέξη "πανικός". Οι Έλληνες βλέποντας την υπεροπλία των Περσών απέδωσαν τη νίκη τους στη βοήθεια του τραγοπόδαρου θεού Πάνα που εμφανίστηκε στο πεδίο της μάχης και τρόμαξε τους Πέρσες. Από το όνομα του θεού Πάνα προήλθε και η λέξη "πανικός", λόγω του φόβου και του θορύβου με τον οποίο συνδεόταν η παρουσία του.


σχετικά με το Μουσείο Μαραθώνα...